Van Canberra naar Sydney

Canberra is een echte ambtenarenstad dus in het weekend gedeeltelijk uitgestorven. Wel een ruim opgezette stad en doet ons denken aan Washington . Hebben het War Memorial bezocht en dat is natuurlijk zeer indrukwekkend. Het Memorial is prachtig gelegen op een heuvel met in de verte uitzicht op Capitol Hill (vandaar de relatie met Washington) Langs de hele route zijn verschillende herdenkingsmonumenten gelegen die naar de verschillende oorlogen verwijzen waaraan Australische en in ANZAC verband ook Nieuw Zeelandse militairen hebben deelgenomen. Heel indrukwekkend. De rest van de stad heeft niet zo veel indruk op ons gemaakt maar je moet het gezien hebben. Via een omweg door het Tallaganda NP (prachtige weg maar alleen geschikt voor 4-WD en met droog weer), Monga NP en Budawang NP naar Batemans Bay aan de kust. Onderweg prachtige vergezichten en bergwegen met zeeeeer scherpe bochten en het gevoel soms in een rollercoaster te zitten.

Batemans Bay is prachtig gelegen aan de uitloper van de Clyde River in zee/baai. Leuk stadje en met het prachtige weer zalig om aan het strand te zitten. De kustweg verder noordelijk gevolgd en onderweg diverse leuke historische stadjes gezien en bekeken. Bij Lake Canjola, een schitterend groot meer met mooie blonde duinen (bijna Nederlandse duinen!), een tijdje doorgebracht en even langs gegaan bij het beach house in Sussex Inlet van Peter en Colette. Daarna via wederom een prachtig meer, St.George Basin, aan de Jarvis Bay in Huskisson aangekomen. Geweldige plek om te surfen met hele hoge golfen. Hebben met bewondering naar alle beachboy's gekeken die met of zonder stok op hun boards balanseerden. Met dit weer (27 graden) een genot om vanaf een terras met een een glas wijn te bewonderen.

Verder noordelijk bij het plaatsje Nowra een Airborn museum at HMAS Albatross bezocht en via de Tourist Drive 7 naar Kangaroo Valley gereden. Een prachtige weg met heel veel bochten, rotsen en bomen. Is trouwens ook het jongste wijngebied van NZW. In dat gebied ook de Fitzroy Falls bezocht; een schitterdende waterval met 670 meter verval. Kunt het via een mooie wandeling van alle kanten bekijken. Alleen voor de lookout moet je geen hoogtevrees hebben! In dat park ook de Supurb Lyrebird (2) gezien en vooral gehoord. Lijkt wel het geluid van een videospel. Deze vogel lijkt op een kleine pauw en heeft een geweldig reportoire, van flipperkast geluiden tot ketting zaag, afgewiseeld met fluiten en echte vogelgeluiden. We hebben met verbazing staan kijken en luisteren. Bijzondere ervaring. De weg vervolgt naar Kiama, een heerlijk stadje aan zee en met een gezellig centrum, een prachtig strand en een blow hole! Spectaculair om te zien hoe de zee zich door een gat (hole) stort om vervolgens een enorme fontijn (blow) van water te produceren.

Onze toer loopt ten einde en het hotel voor Sydney geboekt. De weersverwachting voorde komende dagen is geweldig, 25-27 graden! Na een slechte, natte zomer zijn zelfs de mensen hier bijzonder. Nog wat mooie kustplaatsen, historische vuurtorens en meren (Lake Illawarra) onderweg bekeken en via de Sea Cliff Bridge (bijzondere weg geplakt aan de rotsen boven zee) in Sydney aan te komen.

Sydney is geweldig, vooral met dit prachtige weer. Hebben een heerlijk hotel op The Rocks en blijken met ons neus in de boter te vallen want het is de avond van de officiele opening van het hotel. Een kamerorkest op de eerste etage zorgt voor de muzikale ondersteuning, 's avonds opgevolgd door een Italiaanse zanger. Rode loper, belangrijke (internationale) gasten en de meest prachtige hapjes en drankjes, die ook ons worden aangeboden maar door ons netjes worden geweigerd. Wij gaan lekker eten bij de haven. De aangebodenen privé rondleiding accepteren wij wel. Prachtig om te zien hoe ze van een heel oud gebouw een prachtig trendy hotel hebben gemaakt met binnenplaatsjes en terrassen op de meest bijzondere plekken in het gebouw. Onze aanwezigheid die avond was natuurlijk een foutje! Hadden ze hun internetsite daarop maar moeten aanpassen! Voor al het ongemak kregen wij een fles wijn op de kamer aangeboden.

Genoten van Sydney en van de prachtige cruise door Sydney Harbour. Zaten met maar 20 mensen op een hele grote boot (geschikt voor 200 personen) en dan met zon en 27 graden! 's Avonds aan de haven op het buitenterras nog heerlijk gegeten. Een mooiere afsluiting van onze Australie-toer hadden wij ons niet kunnen wensen. Op weg naar de familie nog even via Bondi-beach. Leuke,trendy badplaats met prachtig wit strand en veel jonge mensen die in zee met hun surfboard liggen te wachten op de hoge golfen.

Aankomst bij Peter en Colette natuurlijk weer heel gezellig en omdat het weer geweldig is wordt besloten naar de Blue Mountains te gaan. Dus volgende dag met ze op pad. Blijven in herhaling vallen maar wederom indrukwekkend. De weg er naar toe (vanaf hun huis 2 uur rijden) is al een plaatje met alle bomen in herfstkleuren. Aangekomen bij Echo Point lookout prachtig zicht op de Three Sisters (prachtige rotsformatie bestaande uit drie delen), de Jamison Valley, Tablelands (hoogvlakte) en de rotsen (geel en rood van kleur). Enorm wijds en groen is de valley. Wij nemen de Scenic Railway van de top van de rotsen naar de bodem van de valley (meest steile railway ) en vandaar een prachtige boardwalk door het regenwoud. Terug naar boven met de Scenic Kabelbaan (Zwitsers fabrikaat) . Geweldig, geweldig. Nog even via een prachtig leuk stadje, Leura, naar huis. Jullie even lekker maken. Het is om 18.00 uur nog steeds 27 graden!

Het volgende verslag zal thuis in Nederland geschreven worden dus dit is ons laatse verslag uit Australie. Hebben genoten van jullie reacties en hopelijk hebben wij jullie een beetje mee kunnen laten reizen met ons. Het waren impressies dus daarnaast nog zoveel meer gezien en beleefd maar dat horen jullie nog wel!

Lieve groet van ons en tot ziens thuis!

Pierre & Trix

Eden naar Canberra

In New South Wales onze reis vervolgt via de Princess Hwy naar het Killer Wale stadje genaamd Eden. Het ligt aan de Twofold Bay en daar komen tussen mei en september de killer wales (Orka's) tijdens hun migratie vanuit de koude antartische wateren naar het noorden. Zijn dus een beetje te vroeg (of te laat). Wel even naar het Killer Wale museum geweest. De killer wales in Seaword (Florida) doen van die leuke dingen en zien er dan ook vriendelijk uit maar in het eggie zijn die tanden en die bek toch wel erg groot en dreigend.

Het weer werkt op alle fronten mee dus nog steeds blauwe lucht en rond de 22 graden. We vervolgen onze weg langs de Sapphire Coast zoals dat hier genoemd wordt en onderweg verschillende hele leuke vissersdorpen bezocht. Vooral voor de pleziervisser een eldorado en wij hebben met bewondering staan kijken bij een oude werf/boardwalk waar de nodige prachtige grote vissen naar boven werden gehaald. Daar stellen onze Noordzeevisjes aan de kust van IJmuiden niets bij voor! Surfers en duikers kunnen hier ook hun hart ophalen en dan die zee!!! Zo mooi die kleur en de helderheid.

Om Canberra, de hoofdstad van Australie, te zien moeten wij toch het binnenland in. Via een prachtige glooiende weg met aan beide zijden in de verte de bergen naar Cooma gereden. Cooma is voor enkele weken terug nog noodgebied geweest door hevige overstromingen. De gevolgen daarvan zie je om je heen. Wegen die kapot en nu onder constructie zijn. Ontwortelde bomen, rotsblokken en ladingen landverschuivingen, je kunt je ogen niet geloven. Ook dat is de natuur! Wat vooral tijdens deze reis indruk op ons heeft gemaakt zijn de hoeveelheid bosbranden die in Tasmanie, South Australia, Victoria en dus ook in New South Wales, kort of lang geleden, hebben plaatsgevonden en wat de gevolgen daarvan zijn. Wij hebben o.a. door een natuurpark gereden waarvan de grond nog aan het nasmeulen was maar waar een paar honderd meter verderop een café/hotel stond die gelukkig gespaard is gebleven. Reken maar dat die mensen zeer benauwde momenten hebben gehad! Best bizar. Ons is trouwens uitgelegd dat die branden (natuurlijk niet die, die uit de hand zijn gelopen) ook een doel dienen en dat het vooral voor de eucalyptusbomen voor verjonging zorgt. Leg dat maar eens uit aan de mensen die hun huizen zijn kwijtgeraakt! Afgelopen jaar, 2011, is helemaal een rampjaar geweest en is ontzettend veel natuur verwoest. Toen is het dus wel helemaal uit de hand gelopen. Maar de natuur hersteld zich wonderbaarlijk snel.

Wordt vervolgt...............

Van Eden aan de kust, via Cooma (Snowy Mountains Hwy) naar Canberra

Vandaag op weg het binnenland in om via Cooma naar Canberra te gaan. Het weer is perfect en hebben zojuist genoten van ons kopje thee op ons terras met uitzicht op de prachtige zee. Wij genieten van jullie reacties en kijken er steeds naar uit!

Lieve groet,

Pierre & Trix

Van Phillip Island naar Eden (NSW)

Onze extra dag op Phillip Island hebben we rustig aan gedaan en o.a. naar Churchill Island geweest. Het is boerderij ooit door een familie Amess opgezet in 1850 (of zo) Niet zozeer de boerderij (hoewel heel leuk om te zien ) maar de ligging aan de baai is prachtig. Heel lieflijk allemaal en gewoon interessant om te zien hoe de mensen toendertijd (over)leefden. Nog een mooie wandeling gemaakt door het Koala Conservation Centre en natuurlijk onze leuke knuffelbeesten nog even kunnen bekijken (maar wij waren al zo verwend in Otway National Park) Verder ons 's avonds lekker laten verwennen in 'ons' restuarant. Toch wel even het vermelden waard: het eten in Australie zoals wij dat hebben mogen meemaken is prima! Gaat soms wel een beetje vreemd omdat je in sommige restaurants zelf je eten aan een corner moet bestellen (wordt trouwens wel netjes aan tafel gebracht) en je drankje zelf moet halen aan de bar. Was even wennen vooral als er veel volk voor de corner staat dan is het net het bedrijfsrestaurant! Wij hebben de lol er van ingezien en het eten is gewoon prima dus 's lands wijs 's lands eer en gewoon aanpassen. Natuurlijk ook restaurants gehad waar wel bediening aan tafel was en waar wij echt verrast werden door hun fantastische keuken. Tot nu toe geweldig gegeten en gedronken (niet te vergeten)!) De wijn smaakt ons, welke streek wij ook komen, voortreffelijk!

De route die wij nemen naar Wilsons Promontory National Park loopt door The Gippsland. Het is een gebied dat bestaat uit baaien met leuke stadjes, heuvellandschap, vuurtorens op prachtige plekken bezocht o.a. Cape Liptrap en vlak voor Wilsons NP naar Sandy Point Inlet gereden waar wij met de auto op het strand een broodje kaas (cheddar!) hebben genittigd. In de zon en 24 graden, wat wil je nog meer! Wilsons Promontory NP is prachtig en voor natuurliefhebbers én wandelaars een paradijs. Wij zijn best natuurliefhebbers en houden ook van wandelen maar zijn een beetje verzadigd. De prachtige stranden met rotsen die daarzijn daar raken wij evenwel nooit op uitgekeken dus daarvan hebben wij genoten. Ook heel veel wildernes en groene wouden. Soms wordt het allemaal te groen en willen we ruimte zien. Natuurbarbaren?Misschien wel!

Onze eerste (bijna)hele dag regen hebben wij er ook opzitten. Het moest er natuurlijk een keer van komen na zoveel weken zonnig weer.Dat is niet echt leuk vooral niet als je langs de kust rijdt. Hebben Ninety Mile Beach voor Lakes Lakes Enterance gelukkig nog kunnen bekijken toen de regen even gestopt was. Een prachtig oneindig lang zandstrand en dan de zee! Die kleur daar ben ik verliefd op geworden. Dus klagen niet want na deze dag is het weer stralend weer geworden.

Hebben intussen Victoria verlaten en zitten nu in New South Wales. We zijn van onze geplande route afgeweken want zouden naar het noorden rijden(Vicotria) om de Snowy mountains te bezoeken maar hebben daar vanaf gezien. Het weer zou in de bergen wat minder worden en op sommige plaatsen zou er sneeuw gaan vallen en aan kou hebben wij de pest, dus lekker de Princes Hwy verder volgen langs de kust met mooi weer en een zalige temperatuur. Houden jullie op de hoogte hoe de reis verder gaat verlopen want zijn in staat om zo weer een zijweg nemen de mountains in!

Gouldburn Valley naar Philip Island

Hoi luitjes,

Om naar de wijngebieden te komen passeren wij veel meren, rivieren met hele oude bruggen en zijn wetlands doorgetrokken.

Gaan in noorlijke richting op weg naar Goulburn Valley en passeren nog meer meren, rivieren en creeks met hele oude bruggen (soms denk je we halen de overkant niet). Goulburn Vallay is het meest noordelijke wijngebied van Victoria. Vandaar weer afgezakt naar Yarra Valley waar wij plaatsjes tegenkomen met de namen Breake O Day, Yae en Toolangi. Vooral de weg naar Toolangi gaat door een bijzonder gebied van enorm hoge eucalyptus bomen en een bijzonder soort varens die zo hoog zijn als palmbomen. Deze varens alleen nog maar gezien op Tasmanie. Het vinden van een hotel is een beetje moeilijk want wij komen net aan het weekend dat er food & wine festival wordt gehouden, NO Vacancy! Uiteindelijk toch in leuk hotel terechtgekomen en een borrel gaan drinken in de bar van de golfclub. (Marieken, zoveel mooie golfbanen gezien en zo rustig! Moet dan altijd aan jou denken).

In Yarra Valley natuurlijk alle bekende wijnhuizen gezien en bekeken (Domaine Chandon en De Bartolli zijn prachtig) Het gebied heeft heel veel weg, vooral qua kleuren en ligging, van de Bourgogne en dan de Cote d'Or.

Vervolgens afgezakt naar Phillip Island dat ligt aan de Southern Ocean. Een soort Texel maar dan anders!! We zijn daar naar de meest zuid-westelijke punt, The Nubbies, geweest. Dachten dat wij na South Austalia en de Twelve Apostles wel de nodige prachtige dingen hadden gezien maar The Nubbies, zoals wij die hebben mogen zien met huizenhoge golfen met de kleur van turquoise zo mooi dat je bijna zou denken dat ze er potten verf in hebben gegooid en met schuimkoppen die je aan lobbig geslagen slagroom doen denken. Die golfen worden met zo'n kracht tegen de rotsen gesmeten dat, staande op de boardwalk 60 meter hoger, de glazen van mijn zonnebril helemaal ondoorzichtig waren geworden. Een spectaculaire ervaring en hopelijk dat de film die Pierre daarvan heeft gemaakt alles goed weergeeft.

Daarna nog een ervaring meegemaakt die in ons geheugen gegrift zal blijven staat: de pinguin parade. Je kunt daar alleen maar voorzien van een ticket naar komen kijken omdat, zo zien en ervaren wij later, er heel zorgvuldig mee moet worden omgegaan. Het is de aankomst, na zonsondergang, van enkele honderden kleine pinquins (ca. 35 cm) die al generaties lang hier de kust opkomen om naar hun overnachtingplaats te gaan op de rotsen. Het zijn rotsen voorzien van struiken en planten en daardoor prima schuilplekken. De pinquins keren altijd terug naar hun geboortplek en dat kan soms meer dat 1 km uit de kust liggen. De aankomst kun je zien vanaf een soort boardwalk met een tribune waar je heel stil moet zijn, geen foto's mag maken (Yvon niets voor jou!) en alleen maar kijken naar het wonder dan gaat plaatsvinden. Opeens komen, eerst enkele, maar daarna grote groepen pinquins het strand op om na even stilgestaan te hebben om uit te rusten hun weg te vervolgen. Soms zijn het er wel 700 volgens de gids (Ranger). Het ene zwikkie gaat links af en het andere loopt (waggelt) langs de boardwalk zo langs je heen. Onverstoorbaar vervolgen zij hun weg en dat mag je allemaal meemaken. Indrukwekkend want je realiseert je dat je naar iets staat te kijken wat al eeuwen zo gaat en (hopelijk) nog eeuwig zal blijven voortgaan. Bijzonder om dat mee te mogen maken.

Blijven een extra dag op het eiland om daarna door te trekken naar de Wilsons Promontory National Park. Blijven dus nog even aan de zuidkust van Victoria.

De Great Ocean Road

?

?

Eindelijk weer een Motel met Internet......

Onze Great Ocean Road-toer begint goed: een lekke band en het is ANZAC-dag! ANZAC-dag.Eennationale herdenking van alle gevallenen die gevochten hebben tijdens de oorlogen waaraan zowel Australia als New Zealand hebben meegedaan (of nog meedoen) Dat betekent voor ons: vrije dag voor iedereen, dus alles dicht!

Maar... wij hebben geluk! Op nog geen 50 m van ons hotel is een garage én bandenspecialist die wel open is en waarvan de eigenaar zo vriendelijk is om de band te maken. Soms zou je toch echt in engeltjes gaan geloven. Dus alsnog op pad.

De zuidkust van Australie is prachtig woest. Vooral met de stevige wind die waait en afwisselend de zon en donkere wolken een spectaculair gezicht. The Twelve Apostles natuurlijk uitgebreid bekeken (ziet er maar 7) en omdat het helemaal niet druk is, perfect kunnen zien van alle kanten. Otway National Park is een beleving op zich omdat op weg naar the lighthouse overal in de bomen koala's, in het wild, te bewonderen zijn. In alle standen hebben wij ze gezien en bijna kunnen aanraken. Hangend, liggend, slapend en bijna vallend omdat de tak waar nu juist het meest lekkere blaadje eucalyptus hangt net een stukje te ver is waardoor gebalanseerd moet worden op een toch wel heeeeel dun takje. Wij hebben er met bewondering naar staan kijken om uiteindelijk te zien dat de koala toch zo slim is om dat lekkere blaadje maar te laten hangen, om dan vervolgens (bijna) boven ons hoofd maar even flink te gaan plassen, zeker van de (in)spanning maar wij konden nog net op tijd wegspringen! Geweldig om mee te maken. Je hoopt ze te kunnen zien maar de wijze en de hoeveelheid die wij hebben mogen zien is werkelijk niet te beschrijven. Een hoogtepunt van de reis tot nu toe. Wat vooral zo heerlijk is, het is nergens druk. Geen bussen met toeristen waardoor je een hoog Volendam gevoel krijgt en dat de zon weer volop is gaan schijnen en de temperatuur weer zomers aan het worden is. Treffen het dus op alle fronten, lucky us!

De Great Ocean Road vanaf Apollo Bay (de zuidelijkste hoek om en daardoor meer beschut) is minder ruig maar weer op een andere manier schitterend omdat je dan meer baaien en stranden tegen komt. Al met al een prachtige road die je zeker gereden moet hebben. Vanaf Torquay (vlakbij Melbourne) gaan wij het binnenland weer in op weg naar Bendigo. Rijden door een prachtig heuvellandschap en het gebied is bekend om de aanwezige (van 1848 tot 1920 dan) goudmijnen. Bendigo is een prachtige (een van de mooiste steden die wij tot nu toe gezien hebben) oude stad die vooral door de goudwinning en goede investeringen het beste (lees: rijkste) uit deze hele periode is gekomen. Heeft ook een Chineese tempel omdat veel Chinezen in de goudmijnen hebben gewerkt.

Soms heb je van die verrassingen waar je zomaar tegenaan loopt. Zo ook de Pink Cliffs bij Heathcote. Een klein bordje verwijst er naar en je zou het zo voorbij rijden. Wij niet, dus uitstappen en na een wandeling van een paar honderd meter komen wij in een landschap, zo bijzonder. Het blijken restanten te zijn van door mensen met de hand gegraven goudwinningen. Vooral Europeanen (ook Nederlanders) en Chinezen hebben hier rond 1850 handmatig en met hulp van waterkanalen naar goud gezocht. De restanten van hun afgravingen zijn nu rotsdalen geworden in prachtig geel, pink en rood. Het zijn dus geen goudmijnen maar goudafgravingen. Nooit geweten dat zo ook naar goud werd gezocht en dat het achtergebleven landschap, onder invloed van water en wind zo iets moois heeft opgeleverd waardoor een surrealistisch landschap is ontstaan.

Gaan nu op weg naar Goulburn Valley, Shepperton, en vandaar de Yarra Valley (wijngebieden) in!

Victoria 1

Maar weer wat achterliggende dagen (bijnaeen week!) doornemen want internetten blijft een moeizaam iets, een tombola!

In de citrus en druivengebieden waar wij doorheen getrokken zijn wordt heel erg streng gecontroleerd dat je geen fruit, planten en groenten vervoert, dit i.v.m. angst voor fruit-fly's. Het zijn grote quarantinegebieden waar je als je die betreedt speciale containers hebt waar je alles in moet deponeren. Overtreding wordt zwaar bestraft.

We zijn de Murray River verder gevolgd naar Berri en Mildura en hebben South Australia (komen daar later weer terug) ingeruild voor New South Wales (noordkant Murray river) om uiteindelijk in Swan Hill (Victoria) te eindigen. Hadden het plan om met onze auto naar Mungo National Park (NZW) te rijden maar na enkele kilometers op een toch wel erg ruige gravel en keien weg en het vooruitzicht dat nog 80 km te moeten ondergaan, besloten we om terug te keren. Jammer maar beter keren dan in de problemen komen want je komt echt niemand tegen en gingen ook een beetje (te) laat en onvoorbereid op pad. Met een toer meegaan hadden wij geen zin in dus dan maar geen Wall of China bekijken! Kunt tenslotte toch niet alles zien. Aan het weer ligt het niet want het is nog steeds zo'n 28 graden en zon!

We zijn dwars door Victoria getrokken via prachtige prairies, druivenvelden, deserts, enorme meren, kilometers graanvelden en uiteindelijk aangekomen in het kustplaatsje Robe in South Australia! Wij reizen als dronken matrozen van links naar rechts op de kaart maar zien daardoor ook een prachtige dwarsdoorsnede van de zuidelijke staten van Australie. Bovendien komen we daardoor op plekken waar helemaal geen toeristen komen en vermijden soms bewust de bekende Nationale parken en gaan naar de onbekende, wel zo verrassend.

In Robe (kust) verblijven we 2 nachten om op die manier de omgeving te kunnen bekijken en hebben een prachtige toer gemaakt door o.a. Canunda National Park. Duinen, rotsen, prachtige zee en niet te vergeten de prachtige vogels. Ook weer een clubje emoes gezien. Die verrekte kangeroes weten zich tot op heden (levend) goed te verstoppen; dode kangeroes en wombats volop maar daar word je erg triest van.

Zijn langs de kust gaan toeren via Cape Jaffa en Kingston en omdat het wat regenachtig werd naar de blauwe lucht op zoek gegaan (en gelukt!) en uitgekomen in Penola, de wijnhoofdstad van het gebied Coonawarra, in het binnenland. Dit is een van de oudste wijngebieden van Australie. Vervolgens weer terug naar de kust gereden en hebben onderweg vlakbij Mount Gambier een bezoek gebracht aan de Tantanoola Gaves. De Tantanoola Gaves zijn ontdekt in de jaren 60 van de vorige eeuw en het is een kathedraal van kolommen, stalagtieten en stalagmieten. Indrukwekkend om te zien. Mount Gambier, een grote mooie stad, is gelegen in een krater van een (gelukkig) uitgebluste vulkaan en daar zijn ook een kratermeren, o.a. Blue Lake. Blue Lake is inderdaad super blauw maar veranderd om onverklaarbare reden in april (wij hadden dus geluk!) naar grijs. Vervolgens de route voortgezet langs de kust en onderweg diverse groepen emoes gezien. Blijft toch geweldig om deze 'hooibergen op poten' te zien.

Vanuit de kust weer het binnenland ingetrokken naar The Crampians National Park. Onderweg in het park bijna een kangeroe tegen de auto! Pierre is zich rot geschrokken. We hebben twee dagen in het park doorgebracht in het plaatsje Halls Gap. Bij aankomst al verrast want voor onze hotelkamer stonden een stelletje kangeroes onverstoorbaar van het gras te eten. Blijft toch geweldig om dat te zien. Het hele park doorgereden en wandelingen gemaakt door de 'bushes' naar watervallen (Silver Band Falls) en andere Look Out punten (o.a. the Balconnies). Tijdens onze stop bij Lake Bellfield de geluiden (luid grommen) van de mannetjes Koala's gehoord maar hebben ze helaas nog niet gezien. Wat wij wel gezien hebben, vlak naast de auto, waren prachtige gekleurde rood/bauw/groene papegaaien die ons de gelegenheid boden ze van alle kanten te fotograferen.

The Grampians is Aboriginal gebied en hier hebben ze het Brambuk (Aboriginal voor kangeroe) National Park and Cultural Centre opgezet dat wij hebben bezocht. Hier word je alles verteld en uitgelegd over de Aborginal historie en cultuur. Zeer interessant en gelukkig nog na te vertellen door de Aboriginals zelf omdat er natuurlijk ook minder mooie kanten (door de Europeanen aangedaan) aan zitten.

Vanuit The Grampians weer op pad gegaan naar de kust (we lijken nog steeds op dronken matrozen!) om te starten met de Great Ocean Road richting Melbourne! Intussen is het weer in Victoria omgeslagen en het is echt herfst, ook qua temperatuur! De dikkere kleding moet uit de koffer. Rijde via de goudmijnen van Ararat en Lake Bolac (prachtig groot meer) naar de kust. Tijdens deze rit rijden wij voortdurend in de zon terwijl om ons heen de meest zwarte wolken met regen en regenbogen te zien zijn.

In ons volgende bericht kunnen jullie lezen hoe dat is verlopen!

Flinders Ranges en Murray River

Lieve luitjes,

Heerlijk zwoele avonden. Al een paar dagen lang. Overdag loopt de temperatuur op tot 35 graden. De droge warme lucht, de uitgestrekte druivenvelden, afgewisseld met citrus vruchten, avocado beplanting en de niet te beschrijven heuvels en prairie is imponeerend. Wat een land!

Inmiddels kunnen we ook al aardig overweg met het Australiaanse restaurant gebeuren. Het is heel bijzonder, met name in dit gebied. Zowel in hotels of andere restaurants. Je loopt het restaurant binnen, pakt de menu kaart en loopt naar de counter/balie om daar je eten te bestellen. Vervolgens wordt je een tafel toegewezen, of je kiest er zelf (meestal) een. Vervolgens loop je naar de bar om een drankje of fles wijn te kopen. Je vraagt er glazen bij en neemt de fles en glazen mee naar je tafel. Het bestelde eten wordt vervolgens netjes geserveerd. We eten hier heerlijke, smaakvolle doch zeer voedzame maaltijden.... de porties zijn GROOT ! Daarna loop je gewoon weg. Niemand die iets zegt, vraagt of je nog een kopje koffie probeert te 'verkopen', Betaald had je immer al. Heel bijzonder en efficient.

Even bijpraten over wat wij allemaal na Barossa Valley gezien hebben. Als eerste zijn we via Clare Valley en Port Pirie in Port Augusta aangekomen. Het is gelegen aan de Spencer Gulf en is prachtig gelegen. Vandaar de outback in gegaan via Hawker, een soort tradepost, naar Flinders Ranges. Hebben daar nog even een 500 jaar oude Big Gum Tree(soort eucalyptus) bewonderd. Flinders Ranges is in één woord geweldig geweest. Hebben daar een wandeling gemaakt naar Wilpena Pound een enorm kraterachtig gebergte dat je vanuit een hoog gelegen lookout kunt bekijken. De wandeling daar naar toe is heel bijzonder. Je loopt door 540 miljoen jaar oud gesteente en onderweg zijn wij emu's, walabi's en steenbokken (!) tegengekomen. Ook wij voelden ons klimgeiten want je moet echt over rotsen en tussen struiken door naar boven klimmen, geweldige voldoening als je boven bent en van het uitzicht kunt bewonderen.

Zijn 's nachts in de Flinders gebleven en hebben 's avonds mogen genieten van een ongekend mooie sterrenhemel. Zo veel sterren hebben wij nog nooit gezien. De volgende dag een bijzondere rit gemaakt door de Bunyeroo en de Brachina George! Dat was voor ons een beleving omdat je met de auto door en over zowel natte als droge rivierbeddingen moet rijden. Het is nu kurkdroog weer maar je zag onderweg de gevolgen van slecht weer, regen en overstromingen die er natuurlijk ook zijn geweest. Hebben dus geluk gehad dat het weer mee zit.

Via Peterborough en rijdende door eindeloze vlakten aangekomen in Berri aan de Murray River. De Murray River is de op 2 na langste rivier ter wereld en heel indrukwekkend. Het gehele gebied wordt Riverland genoemd en zoals hierboven als genoemd je komt door citrus- en theeplantages, eindeloze gebieden met druivenstokken (prachtig van kleur), pumpkins- en avocadoplantages. Alles afgewisseld met gebieden waar alleen maar een soort doornstruiken groeien. Vanavond kunnen genieten van een prachtige zonsondergang bij de Murray River en morgen weer op weg naar nieuwe ontdekkingen!